تور استرالیا ارزان: چگونه همه گیری نخستین مردمان استرالیا را نابود کرد؟، بزرگ ترین فاجعه انسانی در تاریخ طولانی استرالیا - آی تی گپ

با تور استرالیا ارزان از بزرگترین کشور قاره اقیانوسیه دیدن کنید و شهرهای زیبای ملبورن و سیدنی استرالیا را ببینید.

همه گیری آبله، بیماری های مقاربتی به ویژه سیفلیس و سوزاک، سل، آنفولانزا، سرخک در بین جمعیت بومی قاره استرالیا تا سده بیستم پیامدهای آن هنوز در سلامت و امید به زندگی بومیان بازتاب دارد.

داولینگ در مقدمه این کتاب به ما یادآوری می نماید، خشونت در مرزهای استعمار باعث مرگ هزاران نفر در مردمان اولیه شد؛ حقیقتی که در فرایند فراموشی تاریخی به از یادها رفته است و ویلیام ادوارد هانلی بیل استنر، انسان شناس بنام استرالیایی، آن را سکوت بزرگ استرالیا می نامد.

استنر در سخنرانی های معروف بویر در سال 1968 گفته بود که احساس استرالیا از گذشته خود در حافظه جمعی نمایی از پنجره ای که با دقت قرار گرفته است تا یک چهارم کامل از منظره را حذف کند […] یک آیین فراموشی که در مقیاس ملی اجرا می گردد.

از زمانی که استنر این تاریخ حرفه ای را با متوقف کردن آن با حقیقت سکنی گزینی در استرالیا، در شوک فروبرد؛ فهم ما از گذشته بسیار تغییر نموده است.

با این حال، همان طور که بیلی گریفیتس، مورخ، در مجموعه آتش، سیل و طاعون اشاره نموده است، بخش مهمی از سکوت بزرگ استرالیا تمایل همیشگی ماست برای اجتناب ناپذیر و غیرسیاسی لحاظ کردن بیماری همه گیری که بیشتریت نخستین مردمان را از بین برده است.

گریفیث می نویسد، در مواجهه با همه گیری فعلی کووید که در صحنه جهانی پخش می گردد، می توانیم مشاهده کنیم که این فقط مربوط به میکروب ها و ویروس ها نیست. بلکه هم چنین درباره فرهنگ، سیاست و تاریخ است. پیامدهای

در مواجهه با همه گیری فعلی کووید که در صحنه جهانی پخش می گردد، می توانیم مشاهده کنیم که این فقط مربوط به میکروب ها و ویروس ها نیست. بلکه هم چنین درباره فرهنگ، سیاست و تاریخ است

کاملاً متفاوت این همه گیری که به وسیله افراد مختلف تجربه شده است به ما نشان داده است که ما نمی توانیم فرض کنیم که توسعه بیماری بدون مسئولیت پذیری است.

این همان چیزی است که داولینگ می خواهد ما در گزارش به موقع و دقیق او از بزرگ ترین فاجعه انسانی در تاریخ طولانی استرالیا درک کنیم. او شیوع های مکرر همه گیری های کشنده آبله، سرخک، کوفت (سیفلیس)، آنفلوانزا و سل را مورد آنالیز قرار می دهد، که تقریباً نخستین مردمان استرالیا را از بین برد.

نمای غربی خلیج سیدنی 1789. منبع کتابخانه میچل کتابخانه استانی نیو ساوت ولز

تاثیرات فاجعه بار

در زمان استعمار، این بیماری ها در بریتانیا بومی بودند به طوری که درجه بالایی از ایمنی در جمعیت وجود داشت و هم چنین راهکارهای پزشکی برای کنترل توسعه همه گیری وجود داشت. اما در جوامع بکر در نخستین مردمان استرالیا، همه مستعد ابتلا بودند، و هیچ کس در امان نبود. بنابراین کسی نبود که نیازهای اولیه بیماران را تامین کند.

همان طور که در گزارش های متعدد شیوع آبله در خلیج سیدنی در 1789 نشان داده شده است، این تاثیر فاجعه بار بود. این در حال حاضر به طور گسترده ای شناخته شده است، اما موجی از همه گیری ها، از جمله آبله، هم چنان تا سده بیستم نخستین مردمان استرالیا را از بین می برد. در کنار آبله، کوفت (سیفلیس) هم در چند دهه اول سکنی گزینی در منطقه سیدنی به مقدار همه گیری رسید و به تدریج در هر گوشه ای از قاره توسعه یافت.

بلای کوفت در مستعمرات اولیه در تاسمانی هم بروز پیدا نموده بود و در کنار آنفولانزا یکی از عوامل اصلی در مرگ و میر سریعی بود که تا سال 1830 کل مردم جزیره به جز یک چهارم جنوب شرقی از بین برد. در استان ویکتوریا شدت این بیماری بیش تر آشکار بود. در سال 1839، گروهی از نگهبانان بومی در منطقه ها مختلف ویکتوریا گماشته شدند. همه آن ها گزارش داده بودند که مرض مصیبت بار کوفت همه جا را گرفته و از بین هر ده نفر، نه نفر را می کشد.

یکی از مردمان بومی در منطقه خود این چنین گزارش داده گسترده ترین ویرانی ها به بار آمده […] آن ها در عرض چند سال منقرض خواهند شد. یکی دیگر با ناامیدی شکایت نموده که هیچ دارویی در اختیار من قرار نگرفته است.

بدترین در اردوگاه ها

همه گیری ها به دور از چشم مقامات به جوامع

در زمان استعمار، این بیماری ها در بریتانیا بومی بودند به طوری که درجه بالایی از ایمنی در جمعیت وجود داشت و هم چنین راهکارهای پزشکی برای کنترل توسعه همه گیری وجود داشت. اما در جوامع بکر در نخستین مردمان استرالیا، همه مستعد ابتلا بودند، و هیچ کس در امان نبود

بسته نخستین مردمان رسید - آنفولانزای اسپانیایی 1918 پیروز شد شاخک های کشنده خود را در جوامع صحرای غربی توسعه دهد. با این حال، شیوع این بیماری در اردوگاه ها، منطقه ها جایگزین، هیات ها و مراکز تحت نظارت دولت بسیار بیش تر بود، جایی که نخستین مردمان بیرون رانده شده به اجبار منتقل شده بودند.

به طور یکسانی، در این مکان های مملو از جمعیت انبوه و اسکان نامناسب، با رژیم های غذایی کم و تامین آب نامطلوب، همراه با ناراحتی و افسردگی فردی - شرایط مطلوب برای شیوع و توسعه بیماری ها فراهم بود. به باور داولینگ، حساسیت بالای نخستین مردمان به بیماری، احتمالا پیامد سل مزمن درمان نشده در بین افرادی است که مجبور به اسکان اردوگاه ها و شهرک ها شده اند.

او سکنی گزینی در جزیره فلیندرز در تاسمانی بین سال های 1832 تا 1847 مورد آنالیز قرار می دهد که به دلیل مقدار مرگ ومیر وحشتناک آن بدنام شد، و استعمارگران افسانه سرایی کردند که این افراد صرفا به دلیل نحیف بودن از دست رفته بودند. سوابق آنالیز شده به وسیله داولینگ نشان می دهد که این افراد در واقع یا به دلیل بیماری سل و یا بیماری تنفسی وخیم شده به خاطر اثرات سرکوب نماینده سیستم ایمنی بیماری سل مرده اند.

سل هم چنین به عنوان یک قاتل کارآمد در سکونت گاه های ویکتوریایی در دریاچه هندمارش و کوراندرک شناخته می شده است: دلیل بیش از 30 درصد مرگ ومیرهای ثبت شده در آن مکان ها بین سال های 1876 تا 1900. در همین سکونت گاه ها، همه گیری سرخک در 5-1874 بیست درصد مردم را کشت. تصادفی نیست که این همان داستان در اردوگاه های بدنامی که انگلیس در آفریقای جنوبی در انتها قرن نوزدهم برای بوئرهای محروم برپا کرد، جایی که اجازه داده شد بیماری های همه گیر مختلف طغیان نمایند.

متاسفانه در همین حال که من دارم می نویسم، کاملا می دانم که بیشتر جوامع مردمان بومی دارای کم ترین مقدار واکسیناسیون در کشور هستند؛ حتی اگر دولت به ما اطمینان داده است که واکسیناسیون برای این آسیب پذیرترین جوامع بالاترین اولویت آن ها بوده است. از این رو، من با ناامیدی، این ذکر را تکرار می کنم: گذشته حتی گذشته نیست.

شناسنامه کتاب:

تماس کشنده: چه گونه همه گیری ها تقریباً نخستین مردمان استرالیا را از بین بردند. اثر پیتر داولینگ. انتشارات دانشگاه موناش. استرالیا. 2021

Fatal Contact: How Epidemics Nearly Wiped Out Australias First Peoples. by Peter Dowling. Monash University Publishing. Australia. 2021

منبع: نشریه استرالیایی محاوره (theConversation)

26 آگوست 2021

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران