ما هستیم تا هنوز! - آی تی گپ

امسال به بهانه بیستمین سالگرد تاسیس خبرگزاری دانشجویان ایران، ایامی به نام خبرنگاران و خبرنگارانیی ها است؛ برای نکوداشت یک مرام و یک سرمایه ملی. شانزدهم آذرماه، به عنوان سالروز آغاز فعالیت رسمی خبرنگاران، بهانه ای است برای برگزاری مراسم رسمی هر ساله که به همین بهانه در این ایام برگزار می شود.

سیزدهم آبان ماه، سالروز فعالیت آزمایشی خبرنگاران نیز بهانه ای بود برای یک دورهمی صمیمی و البته بزرگ خانواده خبرنگاران با خبرنگارانیی های قدیمی و همکاران سابق که هر کدام در شکل گیری و بالندگی این سرمایه ملی سهم و نقشی داشته اند.

در این قرار، من آمدم ... تو آمدی ... ما آمدیم تا در شبی که به خبرنگاران و خبرنگارانیی ها تعلق داشت، میثاقمان را بازخوانی و بر مرام نامه مان تاکید کنیم. ما آمدیم تا نسل های متفاوت خبرنگاران را بشناسیم و به یاد آوریم آنهایی که در بالندگی خبرنگاران سهیم بوده اند.

13 آبانِ بیست سال پیش بود که نخستین خبر خبرنگارانی جوان با جمعیت انگشت شمار از خبرنگاران تازه کار مخابره شد تا نخستین برگ های سرنوشت دومین خبرگزاری رسمی و اولین خبرگزاری اینترنتی ایران رقم بخورد.

حالا بیست سال از آن روزها گذشته است. روزهای سخت و آسانی که من و تو را ما کرد. حق خیلی ها را پیگیری کردیم، حرف خیلی ها را فریاد زدیم، به سختی از کنار برخی خبرها گذشتیم و سکوت کردیم، دولت ها آمدند و رفتند، اما ما در کنار هم ماندیم و هستیم تا هنوز.

نقدهای زیادی شنیدیم، نیش های تند و تیزی را به جان خریدیم. با برخی از خبرها اشک ریختیم و مضطرب شدیم و با برخی دیگر لبخند زدیم. تلخی ها را دم برنیاوردیم و به اعتبار روزهای خوب و خبرهای خوش، به راهمان ادامه دادیم تا جانب انصاف و راستی را هرچند گاهی به سختی، نگه داریم.

می گفتند نام خبرنگاران به حرمت صداقت، جوانی و دانشجویانی که با عشق قلم می زدند، شهره شده است. تلاش کردیم به خاطر همین حرمت، قلم ها را زمین نگذاریم و بیش از هر چیز همرنگ و هم پای مردم باشیم.

شاید بتوان خبرنگارانیی ها را از معدود خبرنگارانی دانست که وقتی کنار هم قرار می گیرند، زنجیره انسانی به وسعت همه ایران شکل می دهند. یکی از اصلی ترین معیارهای حضور در این جمع، تاکنون و هنوز، یعنی دانشجو بودن، باعث شد همه ما در سن جوانی و در کنار هم، یاد بگیریم چطور پله های حرفه روزنامه نگاری و خبرنگاری را بالا برویم. به همین دلیل بود که مدت زمان حضورمان در خبرنگاران، از چند سال گرفته تا حتی 20 سال، از ما یک خبرنگارانیی ساخت.

سقوط هواپیمای C130 ما را با واقعیت دیگری، به طور جدی آشنا کرد؛ فقدان!

تجربه سخت مخابره خبر پر کشیدن دوستانمان. حسن قریب و اسماعیل عمرانی که 14 سال قبل، در پانزدهم آذر ماه جمع خبرنگارانیی ها را برای همیشه ترک کردند.

اما این تجربه تلخ ادامه دار بود. کمال حاجی پور، علیرضا تلیانی، میلاد اسلامی و وحید سهرابی هم از دیگر یاران خبرنگاران بودند که در سن جوانی رفتند. دوستانی که جایشان در شب جشن خبرنگارانیی ها خالی بود و یادشان برای ما همیشه گرامی.

قدیمی ها می گویند آدم به آدم زنده است و شاید این عبارت برای خبرنگاران مصداق عینی تری داشته باشد؛ بخصوص وقتی که همان آدم ها و خبرها بعد از 20 سال یک دیدار تاریخی را رقم می زنند؛ تا بار دیگر به یادمان آورند، در کنار هم بودن خبرنگاران را برایمان نگه داشته است.

با همه اینها ما خبرنگاران را انتخاب کردیم و در کنار همیم تا خبرنگارانیی را که به تازگی دوران بلوغ را پشت سر گذاشته و در 16 آذرماه همین امسال به سان جوانی سر بلند می کند و بیست سالگی خود را جشن می گیرد، با همه خوبی ها و کاستی هایش دوست بداریم.

با هم، با شما و برای شماییم.