استقبال از یک انتخاب سینمایی - آی تی گپ

این طور است دیگر؛ گاهی احساس می کنی باید بنویسی، برای موضوعی که شاید برای خیلی ها ساده باشد و از کنارش بگذرند اما برای تو نه. برای تو اهمیت دارد چه که از درون به موضوع نگاه و اهمیتش را بیشتر احساس می کنی. موضوعِ انتخاب مهرزاد دانش به عنوان داور جشنواره فیلم فجر هم از همین موضوعات است. مهم است، خیلی هم مهم است، از چند جهت هم مهم است. حالا بعد از خبر ادغام موسسات زیر مجموعه سازمان سینمایی در یک موسسه، این دومین خبری است از حوزه سینما که در چند روز اخیر حالِ ما را خوب می نماید. امید که این خبرها با حضور حسین انتظامی در سازمان سینمایی تداوم یابد.

آن هایی که مهرزاد دانش را می شناسند می دانند که او بیان صریحی دارد. به صراحت کلام می شناسندش. صراحتی همراه با احترام و متانت. او به کلمه و مخاطب احترام می گذارد، در گفتار و نوشتار انتقادی اش صندلی و ارزش کلمات را خوب می شناسد و رعایت می نماید. مخاطب برایش ارزشمند است و با احترام به مخاطب نقد می نویسد و سخن می گوید. حالا در ارزیابی و داوری اش از فیلم ها هم اگر چنین باشد که می گردد نور علی نور.مهرزاد دانش منتقد منصف و میانه رویی است، در نقد و نظرش هرگز مسائل و روابط شخصی اش دخالتی ندارد. او به فیلم نگاه می نماید نه خالق فیلم. مسائل و حواشی اثر هم تاثیری در نگاهش ندارد. چرا که عضو هیچ جریان و جناحی در درون و خارج سینما نیست. از همین منظر است که گذشته کاری خالق اثر را هم مورد توجه قرار نمی دهد.جدای از همه این ها اما انتخاب مهرزاد دانش از آن جهت اهمیت دارد که یک نشانه است. او در تمام سال های حضورش در ساختار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چه به عنوان کارشناس و چه به عنوان مدیر و مدیرکل، هرگز خطاهای مدیریتی را نادیده نگرفت.

او هنوز هم به عنوان یکی از مدیران منتقد در بدنه وزارت فرهنگ شناخته می گردد که در جلسات و گعده های کاری نقدهای خود به نوع مدیریت و تصمیمات مدیریتی در این وزارتخانه را بی هیچ واهمه ای بیان می نماید و درباره مواضع سینمایی اش هم نگاهش به سیاست های وزارتخانه نیست و در صندلی یک منتقد و متخصص سینما اظهار نظر می نماید چنان که درباره فیلم آشغال های دوست داشتنی نظر داد.

از سوی دیگر مهرزاد دانش را می توان نماینده نسل تازه از جریان سینمای ایران دانست. نسلی که خودسانسوری نمی نماید، حرف هایش را در لابلای استعاره و کنایه نمی زند، نسلی که خسته است و تعارف ندارد. او اگرچه فیلمساز نیست اما وقتی نقد و نوشته هایش را بخوانیم متوجه می شویم که به عنوان یک منتقد در میان نسل تازه سینما قرار می گیرد، نسلی که بعد از انقلاب در ساختار سینمای ایران متولد و ظهور و بروز یافته است.بر این اساس است که انتخابش از جانب برگزار کنندگان جشنواره فیلم فجر یا همان وزارت ارشاد نشانه است؛ نشانه ای از نقدپذیری در مجموعه این وزارتخانه و نیز نگاه و توجه به جریان نواندیش در سینما. باشد که چنین باشد.